به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین احمد مبلغی شب گذشته درجلسه پنجم از سلسله نشست های انسانی از قیام اباعبدالله الحسین(ع)که در دفتر کمیسیون حقوق بشر اسلامی ایران منطقه پنج در قم برگزار شد گفت: عاشورا حقیقتی عظیم و پرتحرک در بستر تاریخ است که قادر است آثار فراوانی را تا ابد به جامعه ارزانی بدارد.
وی با اشاره به اینکه باب تجزیه و تحلیل عاشورا پیوسته مفتوح است، گفت: ظرفیت عظیم عاشورا پیوسته باید مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد تا از رهگذر مطالعه این واقعیت تاریخی در هر زمان بتوانیم باب‌های جدیدی را در زمینه های مختلف به روی خود بگشاییم.
عضو مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه عاشورا طی هر سال و با مرور زمان نه تنها کهنه نمی شود، بلکه هر روز نو تر و تازه تر می شود، گفت: با گذشت زمان و پیدایش مسایل جدید، عاشورا قابل مطالعه و کنکاش و تحلیل بیشتر بر اساس زوایای جدید می ‌گردد.
وی گفت: یکی از سوالات مطرح نسبت به عاشورا آن است که عاشورا با آنچه که امروزه، عملیات انتحاری خوانده میشود، چه نسبت و رابطه‌ای دارد؟ پاسخ این است که عاشورا واجد مولفه هایی است که صددرصد در نقطه مقابل عملیات انتحاری قرار دارد.

حجت الاسلام والمسلمین مبلغی افزود: دوم آنکه امام علیه السلام اقدام کننده به جنگ و یا خواهان آن نبودند؛ بلکه در برابر ستم در روز عاشورا خطبه خواندند و بر کلام و سخن و آگاهی و توصیه های اکید اخلاقی و مبارزه با ستم تمرکز کردند و از آنها خواستند که جنگ نکنند؛ سومین مولفه آن است که آن که امام در خلال قیام حتی بعد از کشته شدن عزیزان خود خواهان آن بودند که آنها دست از جنایت‌های خود بردارند و به آن تداوم ندهند.
استاد حوزه بیان کرد: این سه مولفه به خوبی آشکار می سازد که عنوان عملیات انتحاری در آنچه که قیام حسینی است به هیچ روی قابل انطباق نیست، بلکه دو مسیر جداگانه و کاملا متفاوت با هم هستند قیام حسینی، قیامی محتوایی، فکری و اندیشگی و فطری علیه ظلم و ستم است و عملیات انتحاری که امروزه توسط تکفیریان آن شکل گرفته است کشنده فطرت، از بین برنده انسان و تولید کننده نفرت علیه دین است.
حجت الاسلام والمسلمین مبلغی اظهارکرد: یکی از استفاده هایی که می توان از جریان عاشورا داشت، استفاده های روشی است؛ یعنی از عاشورا می توان به استخراج عناصر مختلفی دست زد که بر پایه آنها می توان دین را فهم کرد و الگوسازی بر اساس دین را به انجام رسانید.
وی گفت: یکی از آن عناصر بسیار مهم، روش "بازگشت به خویشتن" است؛ خویشتن انسان، همان فطرت او است.

وی اظهارکرد : فطرت نباید به عنوان یک منبع لحاظ کرد؛ ولی می توانیم فطرت را به مثابه یک ریل یا منظر و پنجره نگاه به دین در نظر بگیریم.

عضو مجلس خبرگان رهبری اظهارکرد: فطرت قاعده ای نیست که آن را در استنباط به کار بگیریم بلکه خاستگاهی است برای رجوع به نص، و نه بیشتر، به بیان دیگر یک نور افکن است که فضای استفاده از نص را درچارچوب آن چه آیه "ذلک الدین القیم" می ‌گوید و اقتضا می نماید شکل می دهد.